Narcissus ve Narsizm

"Ten canın aynasıdır, can tenin.

           Lakin olmaz can gözü her kimsenin."

Zamanın birinde;

Ekho, Narkissos 'u seviyordu. Issız bir kırda dolaşırken görmüştü onu ve hemen güçlü bir arzu kaplamıştı gönlünü. Kaç kez ona sokulmak, kaç kez içini açmak istemiş, becerememişti bir türlü; çünkü yaradılışı buna izin vermiyordu buna. Hera, konuşmamaya tutsak etmişti Ekho 'yu. Konuşabilmesi için başkasının konuşması gerekiyordu önce.

Ekho durmadan izliyordu sevdiğini. Narkissos bir gün arkadaşlarına, "Orada kim var?" diye bağırınca, ancak "Var." diyebildi Ekho. Ne ki Narkissos görmüyordu onu. "Gel" diye bağırınca, Ekho da kollarını açıp çıktı ağaçların arasından. Periyi gören Narkissos, şaşırıp kaçtı. Gönlünü yaraladığı kızlardan birisi tanrılara yalvararak, Narkissos 'un cezalandırılmasını ister. Tanrılar da "Başkasını sevmeyen kendisini sevsin. " buyururlar. 

Caravaggio 1597 -1599 (Baroque)



Dalgalarında gümüşler oynaşan berrak bir pınar, av ve sıcaktan yorulan Narkissos 'u çeker. Gidermek istedikçe artar susuzluğu ve birden, suya vuran kendi güzelliğine tutulup kalır. Bu imgeyi vücut sanır. Öpücükler sunar pınara. Ellerini daldırır sulara, fakat yakalayamaz güzeli: Gördüğünün ne olduğunu bilmez. Yanar tutuşur sevdadan.  Böylece, eriyip gider Narkissos. Öldüğü yerde ise Nergis çiçekleri bitiverir.

Ekho'ya gelince: Hâlâ oralarda, son sözcüğü tekrarlar durur.


Kendi yansımasına sürekli bakmaktan kendini alıkoyamayan ve su birikintisindeki yansımasına bakarak ölüp giden Narkissos kendini tanıma safhasında cisimde kalan insanı temsil eder. Narsizmin kökeni Narkissos 'a uzanır. İlk Narsist olmakla birlikte Nergis çiçeğine de ismini vermiştir.

Psikolojiden, sanata her alanı böylesine etkilemiş Narsist Narcissus!